چه رسم جالبیست محبتت را میگذارند پای احتیاجت 



سکوتت را میگذارند پای نفهمیت



نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت



و وفاداریت را پای بی کسیت...



و انقدر تکرار میکنند که خودت هم باورت می شود که تنهایی و بی کس و محتاج ...

 

 

 

 

آنقدر ...

 فریادم را سکوت کرده ام که اگر به چشمانم بنگری "کر" می شوی ...

 

 

 

دلگیر نشو از ادما ...

نیش زدن طبیعتشونه

سالهاست که به هوای بارونی میگن: خراب